US INTIMACY OP DE SCHANS US Intimacy op de Schans is een bijzondere serie van vier tentoonstellingen met gevestigde fotografie en video, museaal gepresenteerd in een divers en creatief jongenshuis in Amsterdam – met als thema’s: intimiteit, kwetsbaarheid en genderidentiteit in Noord-Amerikaanse (beeld)cultuur. De tentoonstellingenserie US Intimacy op de Schans, te zien gedurende vier weekenden in oktober, is ontwikkeld door curator Zippora Elders tijdens de opkomst van president Trump, toen in de media toenemend een Amerika naar voren kwam waarin kwetsbaarheid, intimiteit en ‘de ander’ een probleem vormen. Deelnemende kunstenaars Aura Rosenberg, Hannah Perry, Cynthia Talmadge en Sam Contis tonen juist de fragiliteit van Amerika, de schoonheid van haar natuur en landschappen, de sensualiteit van de Amerikaanse lichamen en de vloeibaarheid van de identiteiten die in het land rondwaren. Met kennis van de geschiedenis van het land, en die van haar beeldcultuur in het bijzonder, scheppen deze kunstenaars alternatieve – maar nog steeds heel ‘Amerikaanse’ – werkelijkheden. Ook de locatie is een alternatief. Een plek die niet institutioneel, commercieel of een white cube is, maar een huis en een thuis voor veel jonge mensen uit alle hoeken van Amsterdam: de ‘Oudeschans’ – het huis van de Amsterdamse creatieveling Bonne Reijn en zijn vrienden. De op fotografie gebaseerde werken appelleren aan de belevingswereld van de bewoners en gasten van het bekende Amsterdamse ‘jongenshuis’, waarin de invloed van Amerikaanse (beeld)cultuur sterk aanwezig is. Voor een maand zullen vrouwelijke kunstenaars en een vrouwelijke curator de sfeer bepalen als centrale bewoners. Er zijn vier feestelijke openingen op alle vrijdagavonden van oktober. Dit wordt gecombineerd met een uitgebreid randprogramma dat de relatie legt tussen het getoonde internationale werk en het lokale Amsterdamse veld: met screenings, performances, lezingen en optredens. De tentoonstellingen zijn te bezoeken op zaterdag- en zondagmiddag. Meer informatie: www.intimacyopdeschans.nl. US Intimacy op de Schans komt tot stand met dank aan uiteenlopende intieme samenwerkingen. Dit project is (mede) mogelijk gemaakt door het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst). I. Aura Rosenberg Head Shots, 1991 – 1996 61 Gelatin Silver Prints (vintage) Courtesy the artist De eerste tentoonstelling van Intimacy op de Schans is: Head Shots. Een serie van 61 vintage foto’s uit 1995. Aura Rosenberg (1949, New York) is een gevestigde Amerikaanse kunstenaar die sinds de jaren 70 thema’s onderzoekt rond seksualiteit, gender en het lichaam. Ze werkt(e) samen met andere bekende conceptuele kunstenaars uit Amerika, zoals John Baldessari, Mike Kelley, Leigh Ledare, Sam Lewitt, Laurie Simmons en Christopher Williams. Op de legendarische foto’s zien we mannen met verwrongen gelaatsuitdrukkingen, schijnbaar vastgelegd op het moment dat zij hun orgasme bereiken. De onthullende, soms bewogen zwart-wit portretten zijn mysterieus, iconisch en intrigerend. Je blijft kijken, onbeschaamd en nieuwsgierig – maar ook verwonderd: meestal is de vrouw het onderwerp van seksuele beelden, het mannenhoofd in ecstase zien we minder vaak. Hier zien we ze in één lange herhaling. Zo legt Rosenberg deze mannen bloot en maakt ze ze kwetsbaar: beeldschoon en ongemakkelijk – met fotografie die zowel aansluit op de geschiedenis van het portret, als haar afwijst. We herkennen ook prominente namen uit de Amerikaanse kunst en cultuur, waaronder Baldessari en Kelley. De rebelse en humorvolle intimiteit van de serie vormt een spectaculair startpunt voor Intimacy op de Schans, en is de aftrap voor de hedendaagse tentoonstellingen die de komende weekenden zullen volgen. De foto’s worden gecombineerd met verhalen van de bekende Amerikaanse schrijvers Lynne Tillman en Gary Indiana, destijds gepubliceerd in het gelijknamige boek uit 1995. II. Hannah Perry Cry Daggers, 2017 HD Video, projection, plastic sheets, bed, sound Courtesy the artist Hannah Perry (1984, Chester) is uitgenodigd voor de tweede tentoonstelling van Intimacy op de Schans. Perry ontwikkelt meeslepende video-installaties waarin persoonlijke, intieme herinneringen worden geplaatst in een hypertechnologische maatschappij. Centraal in haar onderzoek staat de representatie van jongeren en vrouwelijkheid in hedendaagse beeldcultuur. In de epische video’s maakt ze veelvuldig gebruik van sound bites, herhaling, collage en vertraging, en verwijst ze naar onder andere videoclips, games en internetcultuur. Perry’s installatie op de Schans doet denken aan een gecrashte nachtclub. Temidden van plastic lakens en vervreemdend licht presenteert ze een bed met beeld- en geluidsfragmenten, geschoten aan de Amerikaanse westkust en met name Los Angeles. Via de gefragmenteerde input, vol onderbroken zinnen, gedachtes en berichtdelen, wanen we ons in een ‘vrouwenhoofd’ na het uitgaan van een relatie – en dat blijkt zowel opwindend als verontrustend… In het werk combineert ze uiteenlopende historische en hedendaagse culturele referenties en reflecteert ze op de macht van massamedia om onze verlangens en identiteiten te sturen. Hannah Perry is in het Noorden van Engeland geboren en woonde langere periodes in de Verenigde Staten. Begin 2017 had ze een residency via de Zabludowicz Collection in Las Vegas waar ze onderzoek deed naar gemeenschappen van strippers. III. Cynthia Talmadge Leaves of Absence, 2016 – 2017 Afdrukken, afspeellijst en installatie / Prints, playlist and mixed-media installation Courtesy de kunstenaar / the artist In Leaves of Absence, de derde tentoonstelling van Intimacy op de Schans, zijn pastelkleurige romantiek en eenzame treurigheid hopeloos met elkaar vervlochten. Cynthia Talmadge (1989, New York) maakte tot in elk detail fictieve kamers die vier jaargetijden en vier ‘rehab’ klinieken in Noord-Amerika vertegenwoordigen: McLean (bij Boston), Hazelden (Minnesota), Sierra Tucson (Arizona) en Promises (Malibu). Talmadge ontwierp, bouwde en fotografeerde de kamers in haar studio in Brooklyn, elk met een ongemakkelijke esthetische perfectie – alsof een obsessief-compulsieve interieurarchitect de vier kleurpaletten heeft gecoördineerd. Elke foto is verbonden met een eigen seizoen, wat een benauwende cyclus van rust, isolatie en poging tot herstel verbeeldt. Één van de foto’s representeert McLean, de kliniek in Massachusetts die bekend is om literaire alumni als Sylvia Plath en David Foster-Wallace. De sfeer is institutioneel, bijna als in een klooster: een donkergroene linoleumvloer, een grijs plafond en een sober bed met knisperende ziekenhuislakens. Een kalender onthult dat het november is, en een raam – of een foto van een raam – biedt uitzicht op de verkleurende bomen van New England. Zelfhulpboeken – Hope, Faith & Courage – liggen netjes op het bed gestapeld, en de boekomslagen zijn dwangmatig gesynchroniseerd met persoonlijke parafernalia als een canvastas, een mok, een vlag en een McLean-sweatshirt. Het lijkt allemaal opvallend veel op de merchandise van een Amerikaanse prep-school of Ivy League-cadeauwinkel, een (instagram)foto van een interieurtijdschift, of een filmscène van Wes Anderson… Leaves of Absence toont een vervreemdende tegenstelling tussen intimiteit en kwetsbaarheid enerzijds, en inwisselbaarheid en kapitalisme anderzijds. Zo vormt Talmadge’s installatie een pijnlijk ironische metafoor voor de merkwaardige positie van de zorg in de Amerikaanse consumptiemaatschappij. IV. Sam Contis Deep Springs, 2014 – 2017 Originele ingelijste afdrukken en diaprojectie / Original framed prints and slide show projection Courtesy de kunstenaar / the artist De vierde en laatste tentoonstelling van Intimacy op de Schans is het indrukwekkende Deep Springs: het meerjarige fotografieproject van Sam Contis (Pittsburg, 1982). Deep Springs gaat over een totaal afgelegen vallei in de droge Californische woestijn. Contis bezocht er een unieke universiteit voor geesteswetenschappen waar maximaal vijftig mannen worden toegelaten. Door de volledige afzondering heeft de gemeenschap een heel eigen leefritme en sociale structuur. Deep Springs geeft een glimp van een mythische, sensuele plek – een parallelle werkelijkheid waar andere noties van mannelijkheid en identiteit lijken te bestaan, en mens en landschap samen een vreedzame, genderfluïde wereld bevolken. In deze geïsoleerde omgeving verkent Contis de constructie van de mannelijke identiteit, en brengt hedendaagse portretten samen met foto’s die gemaakt werden door de eerste studenten van de universiteit in 1917. De serie vormt een alternatief voor de ‘American West’ – denk aan de gevaarlijke woestijnlandschappen, macho cowboys en eenzame snelwegen – ons beeld van de nationale identiteit dat wereldwijd verspreid werd door Hollywood, de massamedia en de geschiedenis van de Amerikaanse fotografie. Deep Springs biedt juist een opmerkelijk tedere blik op de mannelijke jeugd. De studenten leven er in symbiotische rust en zelfreflectie, maken zich nuttig voor het land en activeren lokale energie, en nemen er oude kennis tot zich. De schoonheid van hun lichamen is bijna tastbaar, en resoneert de ongerepte natuur die hen omringt. Met haar lens kijkt Contis voorbij het cliché, en beroert voorzichtig het wezen van haar onderwerpen: de natuur, de jonge mannen, hun leefomgeving, en de dingen die ze maken. (c) Zippora Elders